روز پنجشنبه ۲۳ دی ماه، معلمان شاغل و بازنشسته با فراخوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در سطح سراسر کشور دست به تجمعات اعترضی زدند. علیرغم حاکم بودن جو امنیتی و حضور گسترده نیروهای امنیتی در بسیاری از شهرهای کشور، معلمان، بازنشستگان همراه با دانش آموزان و خانواده هایشان در این اعتراضات سازمانیافته و متشکل بطور چشمگیری شرکت کردند. در طول یک سال جاری چندین اعتصاب و تجمع بزرگ سراسری برگزار گردیده است. استمرار اعتصابات و تجمعات سراسری، مجلس شورای اسلامی را بر آن داشت تا قانون طبقه بندی معلمان را تصویب نماید. در حالیکه تصویب این قانون عملا هیچ مشکلی را حل نکرده و برای همه روشن شده است که دولت نیز نمیخواهد و نتوانسته به خواست و مطالبات فرهنگیان جواب دهد. بالا گرفتن اعتراضات سراسری در حالی صورت می‌گیرد که رژیم جمهوری اسلامی از یک طرف با مشکلات ساختاری اقتصاد سرمایه داری روبرو است و از طرف دیگر تداوم تحریم‌های اقتصادی ناشی از فعالیت‌های هسته‌ای، اقتصاد ایران را در معرض فروپاشی قرار داده است. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، نرخ تورم سالانه در آبان ۴۴.۴ درصد بوده و بر پایه آمارهای رسمی وزارت کار، متوسط قیمت بیش از ۸۳ درصد اقلام خوراکی در ایران از حد بحران هم فراتر رفته است. اردیبهشت امسال در جریان تجمعات اعتراضی اعلام شده بود که مستمری‌ها باید در سطح ۱۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان به عنوان پایه حقوق و سبد معیشت در نظر گرفته شود، ولی با توجه به سطح تورم کنونی در ایران این رقم افزایش یافته است. آسیب دیدن امر آموزش و پرورش یکی از مهم ترین پیامد‌های وضعیت وخامتبار زندگی و معیشت معلمان است. پیامد‌هایی که حال و آینده دانش آموزان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. معلمان و بازنشستگان در بین کارمندان دولت در رتبه چندم قرار دارند و با توجه به نرخ تورم در کشور آنها نزدیک به خط فقر و در بعضی از استان ها زیر خط فقر قرار دارند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در قطعنامه تجمع های اعتراضی روز پنجشنبه بیست سوم دی ماه بار دیگر بر «اجرای اصولی و کامل رتبه‌بندی فرهنگیان از بدو استخدام بر مبنای حداقل هشتاد درصد حقوق متناظر اعضای هیات علمی و تعیین منابع بودجه رتبه‌بندی برای سال ۱۴۰۱ بدون قید و شرط.» تأکید کردند. اگرچه برخی ناظران پیشبینی می کردند که تصویب طرح ناقص لایحه رتبه بندی از جانب مجلس اسلامی رژیم باعث فروکش اعتراضات سراسری معلمان شود، اما باید گفت مصوبه مجلس پیرامون رتبه بندی، طبق اظهارات معلمان معترض چیزی جز سرهم بندی نبوده است. زیرا از یک طرف بودجه کافی برای اجرای کامل آن تخصیص داده نشده و از سوی دیگر دولت اعلام کرده که همین لایحه مصوب را هم در سال جاری اجراء نخواهد کرد. در مقابل معلمان خواستار اجرای لایحه رتبه بندی، بدون در نظر گرفتن میزان اعتبار در نیمه دوم سال جاری، و افزایش حقوق همه معلمان اعم از معلمان شاغل در مدارس غیر دولتی، معلمان نهضت سواد آموزی، خرید خدمات، نیروهای خدماتی و سایر بخش ها با توجه به رتبه بندی هستند. این در حالی است که در میان تجمعات اعتراضی فرهنگیان، بازنشستگان فرهنگی نیز حضور دارند و نسبت به عدم اجرای طرح همسان سازی مستمری بر مبنای قانون مدیریت خدمات کشوری، اعتراض دارند. علاوه بر مطالبات مطرح شده، معلمان به کالایی شدن آموزش، کاهش سطح کیفی آن و بحرانی شدن معیشت مزدبگیران، معترض هستند. معلمان بارها با بالا بردن قلم‌های خود و سر دادن شعار «قلم سلاح من است»، « قلم بر تفنگ غالب است» اعترض خود را اعلام کرده اند.
در برابر این موج عظیم اعتراضات معلمان سناریوسازی به سبک و سیاق روزنامه کیهان برای به عقب راندن و امنیتی کردن مطالبات معلمان و بازنشستگان راه به جایی نخواهد برد. سال‌هاست که فعالان جنبش های اجتماعی از جمله معلمان زیر ضرب هستند و زندان و اخراج به آنان تحمیل می‌شود اما این سرکوبگری ها نتوانسته روند رو به گسترش اعترضات سراسری معلمان را متوقف کند. در برابر این سرکوبگری ها معلمان در اعتراضات خود همواره بر خواست آزادی بدون قید و شرط تمام معلمان زندانی، زندانیان سیاسی، توقف احضار و بازجویی فعالان و خاتمه دادن به پرونده سازی و دادگاهای ظالمانه تاکید کرده اند. همچنین اعلام نموده اند تا تحقق مطالبات دست از اعتراض و اعتصابات سراسری بر نخواهند داشت و روند اعتراضات سراسری خود را ادامه خواهند داد. بر بستر ادامه همین اعتراضات و اعتصابات سراسری است که زمینه های پیوند جنبش معلمان با دیگر بخش های جنبش کارگری و جنبش های اعتراضی در جامعه قراهم می آید. حضور چشمگیر زنان، دانش آموزان و خانواده هایشان یکی از ویژگی های بارز این اعتراضات در دوره اخیر بوده که روند پیشروی این جنبش را نشان می دهد.
معلمان در سال های اخیر با تأکید بر خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان و رفع تبعیض ها و افزایش حقوقها به بالای خط فقر و خواست منع کالایی شدن آموزش و درمان رایگان، در عالم واقع خواستهای کارگران و بخش های وسیعی از مزدبگیران و اقشار فرودست جامعه را نیز مطرح کرده اند. با توجه به موقعیت و وزن اجتماعی که معلمان دارند و از طریق میلیون ها دانش آموز با جامعه مرتبط هستند و مسائل و مشکلات مربوط به زندگی و معیشت آنها بطور گسترده ای در جامعه انعکاس پیدا کرده است، در موقعیت اجتماعی مناسبی برای ارتقاء مبارزات خود قرار دارند. نباید گذاشت که این اعتراضات فقط به معلمان محدود بماند. اعتراضات معلمان شایسته حمایت توده ای است. دانش آموزان و خانواده های آنها لازم است در اعتراضات سراسری معلمان مشارکت نمایند و با مشارکت و حمایت و پشتیبانی خود در جهت توده ای کردن و پر قدرت کردن هر چه بیشتر جنبش معلمان گام بردارند.